Klub TS „Tempo” był klubem sportowym założony przez młodzież i przez tę młodzież zarządzany. Ich brak doświadczenia uzupełniali starsi i doświadczeni trenerzy i opiekunowie sportowi.
Przez to, że nie korzystali z żadnej pomocy magistratu, coraz bardziej dokuczały im braki w sprzęcie i finansach, więc w 1937 roku, po prawie w latach działalności, postanowiono połączyć się z związkiem strzeleckim, który przyjął nazwę Klub Sportowy Związku Strzeleckiego „Tempo” w Tarnowie. Największym osiągnięciem klubu było zdobycie w 1937 roku mistrzostwa Polski w tenisie stołowym przez zawodnika klubu, Jana Krajewskiego. Kolejną dzielnicą, która chciała mieć swój klub sportowy była „Grabówka”. Działacze i młodzież z Grabówki nie chcieli trenować i grać w innych klubach, dlatego w 1929 roku utworzyli Klub Sportowy „Lechia”. Klub posiadał trzy sekcje sportowe, to jest piłkę nożną, lekkoatletyczną i tenisa stołowego. Data założenia klubu to rok 1929. W 1931 Klub Sportowy „Lechia” połączył się z Klubem Sportowym Organizacji Młodzieży Pracującej i przyjął nazwę „Corpus”. Kluby sportowe tworzyły nie tylko zakłady przemysłowe, cechy rzemieślnicze czy stowarzyszenia lub Towarzystwa, ale również partie polityczne. Takim przykładem, może być klub sportowy o nazwie Towarzystwo Sportowe „Siła”, który został założony w 1930 roku z inicjatywy Komunistycznej Partii Polski, sekretariatu Okręgu Tarnowskie-go. Prezesem Towarzystwa został Stanisław Anioł, późniejszy dyrektor Zakładów Azotowych. Nie był to duży klub sportowy, bo zaledwie trzy sekcyjny: podnoszenia ciężarów, szachów i tenisa stołowego, a siedziba klubu była w prywatnej firmie rymarskiej przy ulicy Nadbrzeżnej Dolnej w Tarnowie. Klub raczej był przykrywką dla działaczy komunistycznej Partii Polski i Związku Młodzieży Polskiej, po to, by działacze mogli w nieskrępowany sposób działać, spotykać się z ludźmi, a szczególnie młodymi i propagować hasła i idee
komunizmu. Działalność komunistów w tych latach była zakazana, tak więc po trzech latach działalności, klub został otoczony przez Policję, a wszyscy członkowie aresztowani i oskarżeni o działalność komunistyczną, więc sam klub, jako taki został zdelegalizowany. W latach trzydziestych XX wieku powstało kilka klubów sportowych działających przy prywatnych firmach, finansowanych przez właścicieli tych firm. Właściciele zapewniali środki na działalność, stroje i sprzęty sportowe, utrzyma-nie stadionów i boisk sportowych. Takimi klubami były: Klub Sportowy „Werenhaubia” – założony przy firmie o tej samej nazwie, klub jednosekcyjny – piłki nożnej, a założycielami byli młodzi pracownicy fabryki. Klub z początku nie miał swojego boiska, i na mocy umowy treningi i mecze odbywały się na boiskach Romanii i Tarnovii. Klub założono w 1933 roku i prowadził działalność do roku 1937, w którym to z powodu trudności finansowych został zawieszony. W 1934 roku powstał kolejny klub sportowy Robotniczy Klub Sportowy „Kryształ” w całości finansowany i utrzymywany przez właściciela Huty Szkła „Heinrich”, i działał do II wojny światowej. Podobnie było przy Tartaku „Roman”, którego właścicielem był książę Roman Sanguszko. Za zgodą księcia, powstał Robotniczy Klub Sportowy „Romania”, który był w całości finansowany przez Tartak „Roman”, w którym głównie grali młodzi pracownicy Tartaku Roman, Rudy, Cegielni Konstancja i Tarnowianka. Klub nie posiadał własnego boiska sportowego, bo był klubem z jedną sekcją piłki nożnej, grał i trenował na boisku „Tarnovii”, do czasu zbudowania przez księcia Sanguszkę boiska sportowego na potrzeby klubu „Romania”. W ramach kłótni młodzieży w dzielnicy Strusina powstał kolej-ny klub sportowy „Skała”, który działał w latach 1929 do 1931. Trzeba tu wspomnieć jeszcze o co najmniej dwóch klubach sportowych działających w Tarnowie, przed II wojną światową, a które nie zapisały się w jakiś szczególny sposób w historii sportu i miasta. Jednym z nich był klub sportowy „Leliwa”, utworzony przy magistracie miasta Tarnowa w 1936 roku, był to klub jedynie z sekcją piłki nożnej. W 1936 roku obydwa kluby połączyły się, przyjmując nazwę Klub Sportowy „Leliwa”.
Józef Sztorc Senator RP V Kadencji
Poniższy artykuł można pobrać w postaci PDF kliknij tutaj „Pobierz”